De familie van generaal Margueritte, die de naam draagt van een stad in de buurt van Nîmes, komt oorspronkelijk uit de Gard, maar de kansen op leven hebben haar in 1823 in het departement Maas geboren.
Als briljant cavalerie-officier nam hij deel aan de Mexicaanse campagne (1867) voordat hij het bevel kreeg over het 1st African Chasseurs Regiment in Algerije. Teruggeroepen naar Frankrijk als brigadegeneraal, werd hij op 29 augustus 1870 benoemd tot generaal-majoor als hoofd van de 2nd Reserve Cavalry Division, in haast gevormd door 4 eliteregimenten en twee artilleriebatterijen. Het was toen de cavalerie op het punt stond om tegen de vijandelijke infanterie aan te stormen dat hij dodelijk gewond raakte, aan het begin van de middag van 1 september.
Hij werd naar België vervoerd en stierf op 6 september in Beauraing. Dit prachtige beeld vol tragische enthousiasme, door Algerije teruggegeven aan Frankrijk (in 1968) werd van Kouba naar Floing vervoerd om in het hart van de gemeente te worden geplaatst: het is dat van een voorbeeldige leider die, samen met zijn ruiters, zichzelf opofferde zodat de eer veilig zou zijn, ook al wist hij dat de situatie hopeloos was. Enkele van zijn mooiste woorden waren: "Mijn ware roeping is niet om soldaat te zijn, ik hou niet van oorlog, ik haat het..."
Als briljant cavalerie-officier nam hij deel aan de Mexicaanse campagne (1867) voordat hij het bevel kreeg over het 1st African Chasseurs Regiment in Algerije. Teruggeroepen naar Frankrijk als brigadegeneraal, werd hij op 29 augustus 1870 benoemd tot generaal-majoor als hoofd van de 2nd Reserve Cavalry Division, in haast gevormd door 4 eliteregimenten en twee artilleriebatterijen. Het was toen de cavalerie op het punt stond om tegen de vijandelijke infanterie aan te stormen dat hij dodelijk gewond raakte, aan het begin van de middag van 1 september.
Hij werd naar België vervoerd en stierf op 6 september in Beauraing. Dit prachtige beeld vol tragische enthousiasme, door Algerije teruggegeven aan Frankrijk (in 1968) werd van Kouba naar Floing vervoerd om in het hart van de gemeente te worden geplaatst: het is dat van een voorbeeldige leider die, samen met zijn ruiters, zichzelf opofferde zodat de eer veilig zou zijn, ook al wist hij dat de situatie hopeloos was. Enkele van zijn mooiste woorden waren: "Mijn ware roeping is niet om soldaat te zijn, ik hou niet van oorlog, ik haat het..."
