De Vynex-vestigingen zijn gevestigd op de plaats van een volmolen uit de 18e eeuw met een hydraulisch wiel. De in de 19e eeuw opgerichte tegelfabriek Ernest Valeur neemt de gebouwen van de textielfabriek over. Het produceert mechanische tegels en afvoerbuizen, de klei is afkomstig van Singly en Etrépigny. Het sloot in 1905 en de ovens werden in 1952 vernietigd. In 1920 werd het terrein gekocht door Charles-Aimé Baudet, geholpen door zijn zoon René, om een kleine fabriek voor celluloidgieten op te richten, die voornamelijk handvatten voor fietsen produceerde die in het buitenland werden verkocht en vervolgens omgebouwd tot kunststof omhulsel en fietskabels. Het bedrijf nam in de jaren vijftig de naam Vynex aan, met diversificatie naar groothandel, hardware en doe-het-zelfartikelen. In de jaren vijftig werden in het noorden uitbreidingen gebouwd. In 1950 waren er 1950 medewerkers, in 15 1932 en in 60 1951.
De muren van de oude molen zijn gemaakt van kalksteenpuin uit Dom-le-Mesnil en een dak met lang uitgesneden zijkanten en een gebroken half schilddak met leien dakbedekking. Ze bezetten het zuidelijke uiteinde van het perceel, waarvan een deel onder de weg ligt. Het waterrad bevond zich in het schuin gelegen gebouw. De muren van de aanbouw uit de jaren vijftig zijn gemaakt van holle baksteen en betonblokken bekleed met cement, met daken van asbestcement. Binnenin is het frame van metaal.
De muren van de oude molen zijn gemaakt van kalksteenpuin uit Dom-le-Mesnil en een dak met lang uitgesneden zijkanten en een gebroken half schilddak met leien dakbedekking. Ze bezetten het zuidelijke uiteinde van het perceel, waarvan een deel onder de weg ligt. Het waterrad bevond zich in het schuin gelegen gebouw. De muren van de aanbouw uit de jaren vijftig zijn gemaakt van holle baksteen en betonblokken bekleed met cement, met daken van asbestcement. Binnenin is het frame van metaal.
